بالون‌ها می‌توانند به انقلاب ماهواره‌های کوچک کمک کنند. استارت‌آپ Leo Aerospace مستقر در لس‌آنجلس در حال توسعه سیستمی است که از یک موشک متصل به یک بادکنک غول‌پیکر با هوای گرم که در ارتفاع حدود ۶۰۰۰۰ پا (معادل ۱۸۰۰۰ متری) بالاتر از سطح زمین پرواز می‌کند و موشک را بلند می‌کند، تشکیل می‌شود.

دوران طلایی این “راکون‌ها” (Rockoon) در دهه ۵۰ میلادی و هنگامی بود ‌که در ده‌ها پرواز جوی-تحقیقاتی بکار گرفته شدند. اما آن‌ها از آن زمان تاکنون سر و صدای زیادی برای پرواز ندارند.

بالون خودکار استارت‌آپ Leo Aerospace که Regulus نام دارد بسیار پیشرفته‌تر از بالون‌های هلیومی ۶۰ سال پیش است. Regulus مجهز به چند تراستر برای حفظ پایداری و جهت‌گیری و همچنین سیستم ریلی اختصاصی برای موشک سه مرحله‌ای با طول ۳۳ فوت (معادل ۱۰ متر) است. این موشک قادر به حمل محموله تا وزن ۷۳ پوند (معادل ۳۳ کیلوگرم) به مدار ۳۴۰ مایلی (معادل ۵۵۰ کیلومتری) خورشید آهنگ یا محموله ۱۲۶ پوندی (معادل ۵۷ کیلوگرمی) به مدار دایروی ۱۸۶ مایلی (معادل ۳۰۰ کیلومتری) خواهد بود.

همچنین این شرکت در نظر دارد با استفاده از Regulus و یک موشک ۱۰ فوتی (معادل ۳ متری) ماموریت‌های زیر مداری با محموله ۲۲۰ پوندی (معادل ۱۰۰ کیلوگرمی) تا ارتفاع ۲۵۰ مایلی (معادل ۴۰۰ کیلومتری) را انجام دهد.

این موشک‌ها مجددا قابل استفاده خواهند بود، اما Regulus با هدف استفاده مجدد سریع و گسترده طراحی شده است. برایس پریر، موسس Leo Aerospace گفت: هر بالون بطور مجزا قادر به انجام ۱۰۰ پرواز و ماموریت خواهد بود. این یک سیستم متحرک است و ما از یک کامیون به عنوان سکوی پرتاب استفاده کنیم. ما می‌توانیم این سیستم را با استفاده از یک کانتینر باری از هر جایی پرتاب کنیم.

پریر دقیقا اعلام نکرد که این شرکت قصد دارد چه مقدار هزینه‌ای برای پرتاب‌های مداری در نظر بگیرد اما وی اظهار داشت که این هزینه به احتمال زیاد یک تا سه برابر مقداری است که مشتریان در حال حاضر برای ride-share موشک بزرگی مانند Falcon 9 می‌پردازند.

مشتریان ride-share کنترل کامل بر محل استقرار ماهواره‌هایشان ندارند و به عنوان محموله ثانویه باید ماموریت خود را با مشخصات ماموریت اصلی (محموله اصلی) انطباق دهند. شرکت Leo Aerospace این امکان را به اپراتورهای ماهواره‌ای کوچک می‌دهد تا بطور اختصاصی بر روی پرتاب خود نظارت کنند.

برنامه تجاری این شرکت مشابه برنامه تجاری Rocket Lab به عنوان پیشگام در عرصه پرتاب ماهواره‌های کوچک بطور اختصاصی است. اما Leo Aerospace قصد دارد تمرکز بیشتری بر روی فضاپیماهای کوچکتر داشته باشد. موشک Electron متعلق به شرکت Rocket Lab قادر به حمل حدود ۵۰۰ پوند (معادل ۲۲۵ کیلوگرم) محموله است و هزینه هر پرتاب آن تقریبا ۵ میلیون دلار است. Leo Aerospace برای این بخش از بازار پرواز فضایی به رقابت می‌پردازد. به عنوان مثال، استارتاپ اسپانیایی Zero 2 Infinity اهداف مشابهی دارد و همچنین در حال توسعه سیستم بالون-موشکی است و اولین پرواز آزمایشی موشکی خود را در سال ۲۰۱۷ انجام داد.

پریر گفت: اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، Regulus تا اواسط سال آینده در قالب یک پلتفرم ارتفاع بالا عملیاتی خواهد شد. این سیستم به تنهایی و حتی بدون موشک، دارای قابلیت‌های دیگری نیز خواهد بود. به عنوان مثال، Regulus می‌تواند به مهندسان در تست فناوری برای ورود، فرود و نشستن بر روی مریخ کمک کند. (هوای بالای سطح زمین بطور قابل ملاحظه‌ای نازک می‌شود و نمونه‌ای از جو سیاره سرخ را فراهم می‌کند). پریر افزود، Leo Aerospace قصد دارد تا پایان سال بعد، فعالیت‌های خود برای انجام ماموریت‌های زیر مداری در سال ۲۰۲۱ و ماموریت های مداری را آغاز کند.