Rocket Lab در تلاش خود برای افزایش تولید پرتابگر از سیستم جدید روباتیک صنعتی رونمایی کرده است که برای سرعت بخشیدن به ساخت موشک Electron طراحی شده است.
Rocket Lab اعلام کرد که در ۱۳ نوامبر شروع به استفاده از “Rosie”، سیستم تولید روباتیکی سفارشی کرده است که می‌تواند اجزای کامپوزیت کربنی موشک Electron را تنها در عرض ۱۲ ساعت تولید کند؛ فرآیندی که بیش از ۴۰۰ ساعت به طول می‌انجامید.
ابعاد Rosie، برابر با ۱۴۰ متر مربع است. این روبات به اندازه کافی بزرگ است و می‌تواند تمام مراحل اول موشک Electron و همچنین مراحل دوم و مراحل ضربه‌ای و فیرینگ محموله را پشتیبانی کند.
پیتر بک، مدیر اجرایی Rocket Lab طی مصاحبه‌ای گفت: این سیستم روباتیکی ماده کامپوزیت کربنی را از Electron گرفته و به‌طور مؤثر تمام این مؤلفه‌ها را پردازش و بررسی می‌کند که آیا آن‌ها برای مونتاژ نهایی آماده هستند یا خیر. ما می‌توانیم Electron کامل را در عرض ۱۲ ساعت پردازش کنیم.”
وی افزود، Rosie می‌تواند به سرعت بخش اعظم ماشین‌کاری مورد نیاز برای تولید مراحل، از برش و سوراخ‌کاری گرفته تا سنباده را اداره کند. این واقعاً یک گام بزرگ و تغییری نوین در تولیدات ما است.
وی گفت، بخشی از این روبات در ایتالیا ساخته شده است و بقیه آن در نیوزیلند، جایی‌که این شرکت موشک‌های Electron را تولید می‌کند. Rocket Lab با افزودن Rosie، تعداد نیروی کار خود را کاهش نمی‌دهد ، بلکه در عوض از آن‌ها در مناطق دیگر استفاده می‌کند.
این روبات جدید به‌منظور تکمیل کار شرکت در بازیابی و استفاده مجدد از مراحل اول Electron طراحی شده است. هنگامی که Rocket Lab در ماه اوت برنامه‌های خود را برای استفاده مجدد از مرحله اول اعلام کرد، اظهار داشت که در درجه اول، هدف آن است که نرخ پرتاب خود را سریع‌تر از نرخ تولید وسیله نقلیه خود توسعه دهد. در نهایت، این هدف منجر به انجام یک پرتاب در هر هفته خواهد شد. وی گفت: حتی اگر ما مرحله یک را بازیابی کنیم، بدیهی است که مرحله دوم، فیرینگ و اجزای زیادی دارد که برای هر پرواز تازه باید ساخته شوند.
این شرکت قدم بعدی خود را برای استفاده مجدد از مرحله اول Electron در پرتاب بعدی و برای پنجره دو هفته‌ای که ۲۵ نوامبر باز می‌شود، برمی‌دارد. این پرتاب نخستین نسخه از “بلوک ارتقا یافته” این موشک است و شامل تغییرات درنظر گرفته شده می باشد، که در نهایت امکان بهبودی مرحله اول را فراهم می‌کند؛ اگرچه بک گفت تمرکز شرکت در این پرواز بازیابی این مرحله نیست.
وی گفت: “ما اساساً همه کارها را انجام می‌دهیم. مهندسان مرحله اول را به عنوان بازگشت‌پذیر بودن مانیتور و توانایی آن را برای هدایت نزول آن آزمایش می‌کنند.”
سایر جنبه‌های تلاش شرکت برای مقیاس کردن نرخ پرتاب شامل پروانه بهره‌برداری ۵ ساله از شرکت هواپیمایی فدرال ایالات متحده است که طیف گسترده‌ای از پرتاب‌های Electron را در بر می‌گیرد و نیاز به مجوزهای فردی برای هر پرتاب را برطرف می‌کند. این شرکت در حال تکمیل و ایجاد یک مرکز کنترل در محدوده سایت پرتاب کنونی خود (Launch Complex 1) در نیوزیلند و سایت دوم به نام Launch Complex 2 در Wallops Island، ویرجینیا است.
بک گفت، تولید موتورهای رادرفورد (Rutherford) نیز می‌تواند برای حمایت از نرخ پرواز بالاتر، افزایش یابد. وی گفت: “اگر ما نیاز به تولید دو برابر موتور داشته باشیم، چاپگرهای بیشتری خریداری می‌کنیم.”
وی افزود، بزرگترین چالش برای افزایش نرخ پرتاب، ممکن است در تولید پرتابگرها نباشد بلکه آمادگی مشتریان آن باشد. به طور کلی، ما می‌دانیم که در حال حاضر ما قبل از مشتریان آماده هستیم. هم چنین پیش‌بینی آمادگی مشتری دشوار است.