در روز ۷ سپتامبر، زمانی‌که سازمان تحقیقات فضایی هند (ISRO) در تلاش برای دستیابی به قطب جنوب ماه، ارتباط خود با ماه‌نشین Vikram را از دست داد؛ هند آماده بود چهارمین کشوری باشد که تاکنون با موفقیت بر روی ماه فرود آمده و این موفقیت را در مکانی انجام دهد که قبل از آن هیچ کشوری به آن نرسیده باشد.
اگرچه آژانس فضایی هند هنوز در تلاش است تا مجدداً با Vikram (که در مدار ماه قرار دارد) ارتباط برقرار کند. این اتفاق ناگوار، پس از عدم موفقیت اسرائیل هنگام فرود ماه‌نشین Beresheet و سقوط آن رخ داد. این یک یادآوری است که علیرغم آن‌که انسان‌ها نیم قرن پیش طی ماموریت‌های آپولو بارها و بارها بر روی ماه فرود آمدند، انجام این ماموریت همچنان کار سختی است. روزنامه‌نگار بخش فضایی، لیزا گروسمن در شبکه اجتماعی خود نوشت: از ۳۰ بار تلاش آژانس‌های فضایی و شرکت‌های مختلف در سراسر جهان، بیش از یک سوم این ماموریت‌ها با شکست روبرو شد.
اما چرا فرود آمدن بر روی ماه تا این اندازه سخت است؟ مهندس هوافضا، آلیشیا دوایر سیانسیولو، از مرکز تحقیقات لانگلی ناسا واقع در همپتون، ویرجینیا می‌گوید: هیچکدام از این شکست‌ها و ناکامی‌ها، دلیل خاصی ندارند. در واقع، برای فرود آمدن بر روی ماه خیلی از عملیات‌ها باید بطور درست و منظم اتفاق بیافتند. اگر هر کدام از آن‌ها کار خود را در زمان تعیین شده و بدرستی انجام ندهند، این ماموریت با مشکل روبرو خواهد شد.
اولین مسئله، رسیدن به مدار ماه است که خود شاهکار کمی نیست. موشک SaturnV که در برنامه آپولو مورد استفاده قرار گرفت، به اندازه کافی سوخت برای پرتاب فضانوردان به ماه به همراه داشت. اما در ماموریت اخیر Chandrayaan-2 متعلق به آژانس فضایی هند (ISRO) که Vikram را حمل می‌کرد، برای صرفه‌جویی در هزینه‌های سوخت، از یک مسیر بسیار چرخنده استفاده شد که موجب شد بیش از یک ماه رسیدن به کره ماه طول کشید.
این فضاپیما هنگامی‌که در مدار قرار داشت با زمین در ارتباط بود. یکی از عوامل شکست Vikram قطع ارتباط آن با زمین است و این حادثه زمانی رخ داد که این فضاپیما تنها ۱٫۲ مایل (۲ کیلومتر) با سطح ماه فاصله داشت. اما فضاپیمای اسرائیلی Beresheet بدلیل بروز مشکل در ابزار انتقال داده، موتورش بطور کامل خاموش شد و این ماموریت نیز با شکست روبرو شد.
در زمین، مهندسان می‌توانند برای هدایت وسایل نقلیه خودکار از GPS استفاده کنند اما هیچ سیستم مشابهی برای اجسام آسمانی وجود ندارد. ناسا هم اکنون در حال همکاری با شرکت‌های تجاری است که قصد دارند در سال‌های آینده روبات‌هایی به ماه بفرستند تا ناوبری‌های موردنیاز برای این منطقه را فراهم کنند. این فناوری که سال آینده به بازار عرضه می‌شود در ماموریت فرود مریخ‌نورد ناسا در سال ۲۰۲۰ آزمایش خواهد شد و در فوریه ۲۰۲۱ در سیاره سرخ فرود می‌آید.
کاوشگر Chang’e-4 و ماه‌گرد Yutu-2 متعلق به چین در تابستان بر روی ماه فرود آمدند. مهندسان هندی نیز می‌توانند به همین بسنده کنند که Chandrayaan-2 هنوز در مدار در حال کار است و شاید در یافته‌های علمی خود موفقیت بیشتری پیدا کند.