فضاپیمای اسرائیلی “برشیت” در یازده آوریل پس از بروز مشکل در موتور، قبل از زمان رسیدن دچار سانحه شده و هنگام فرود در ماه متلاشی می‌شود و بدین صورت عملیات آن به پایان می‌رسد. طبق گفته موریس کان، رییس SpaceIL، شرکت سازنده فضاپیمای برشیت، دستیابی به این سطح از تکنولوژی نیز برای ما بسیار ارزشمند است.
شرکت SpaceIL همچنان در حال تحقیق درباره عوامل شکست این ماموریت هستند که رویای اسرائیل برای قرارگیری در کنار سه کشور دیگر که فضاپیمایی به ماه فرستادند (چین، روسیه و ایالات متحده) را نابود کرد. با این حال، اوپر دورون، مدیر کل بخش فضایی صنایع هوافضای اسرائیل که با SpaceIL در این ماموریت همکاری داشت، اشاره کرد که در حال حاضر، اسرائیل جزو هفت کشوری است که توانست پرتاب موفقی به مدار ماه داشته باشد.
باب ریچاردز، بنیانگذار و مدیر اجرایی شرکت Moon Express گفت: “راه‌اندازی یک مسیر پیچیده به مدار ماه و سپس تلاش برای فرود آرام به ماه بوسیله یک فضاپیمای روباتیک مستقل، بدون توجه به نتیجه نهایی آن، بخودی خود یک موفقیت محسوب می‌شود.”
به نظر می‌رسد، این ماموریت، آخرین ماموریت SpaceIL نخواهد بود. کان در ۱۳ آوریل تعریف ماموریتی مشابه با نام برشیت ۲ و برنامه‌ریزی برای دستیابی به آن را اعلان کرد. این تیم قصد دارد فضاپیمایی جدید بسازد و آن را مجددا بر روی ماه قرار دهد.
برشیت در زبان عبری به معنای “ابتدا” است. هدف این ماموریت علمی، مطالعه بر روی سنگ‌های ماه در راستای شناخت مغناطیس ماه در گذشته طی دو روز بود. با بودجه ۱۰۰ میلیون دلاری، این فضاپیما برای ماه بسیار ارزان بود. گزارش عدم وجود سیستم‌های پشتیبان نیز به این معنی بود که این ماموریت نسبت به خرابی‌های کوچک بسیار آسیب‌پذیر خواهد بود. در نهایت، SpaceIL بودجه این ماموریت را توسط کمک‌های بشردوستانه و کمک ۲ میلیون دلاری آژانس فضایی اسرائیل افزایش داد.
برشیت در ۲۱ فوریه با پرتابگر Falcon 9 از کیپ کاناورال واقع در فلوریدا پرتاب شد، اما از همان ابتدا، خرابی در برخی بخش‌ها محتمل بود. با وجود تنظیم مجدد غیرمنتظره سیستم کامپیوتری، و بروز مشکلات در سیستم ناوبری و ردیاب ستاره‌ای، این فضاپیما مانور خود را بمنظور فرود بر روی ماه در ۱۱ آوریل آغاز کرد. با اینکه برشیت موتورهای خود را برای کاهش سرعت و ارتفاع روشن کرد اما بروز مشکل در موتور اصلی باعث افت عملکرد پیشرانش برای آرام‌سازی شد. برشیت قادر به ترمز نبود و از طرفی برای راه‌انداز مجدد موتور و تصادف نیز زمان کافی نداشت. برشیت زمانی‌که ۱۵۰ کیلومتر با سطح ماه فاصله داشت و با سرعت ۵۰۰ کیلومتر در ساعت در حال حرکت به سمت ماه بود، با مرکز کنترل ماموریت ارتباط برقرار کرد.