اخیراً ناوگان نیروی هوایی ایالات متحده (USAF)، تست پرواز هواپیماهای جاسوسی لاکهید مارتین U-2 و نصب سیستم نظارت الکترونوری (SYERS-2C) شرکت Collins Aerospace را به پایان رسانده است.

لاکهید مارتین می‌گوید، استفاده از دوربین الکترو نوری و مادون قرمز برای ردیابی دقیق‌تر و دوربرد اهداف ثابت یا متحرکت در طیف وسیع‌تری از شرایط آب و هوایی می‌باشد. این سنسور همچنین با ساختار سیستم‌های مأموریتی باز طراحی شده است که باعث اشتراک‌گذاری آسان‌تر داده‌ها با هواپیماهای جنگی نسل پنجم، مانند F-35 Lightning II لاکهید مارتین و F-22 Raptor می‌شود.

دوربین چند طیفی می‌تواند از سنسورهای مختلف خود برای دیدن در تاریکی و همچنین در مه، دود یا ابر استفاده کند. دامنه و وضوح تصویر دوربین همچنان فاش نشده است. آزمایش و نصب این دوربین از طریق شراکت بین Skunk Works لاکهید مارتین و شرکت Collins Aerospace انجام شده است.

نیروی هوایی ایالات‌متحده هیچ برنامه‌ای برای بازنشسته کردن U-2 که اولین بار در سال ۱۹۵۵ به پرواز درآمد، ندارد. با وجود تلاش‌های بسیار برای جایگزینی هواپیما با پهپاد شرکت نورث روپ گرومن، یعنی گلوبال هاک RQ-4، این سرویس هنوز ۳۳ نمونه از هواپیمای جاسوسی دوران جنگ سرد را در اختیار دارد.

USAF می‌گوید: “U-2 همچنین به طور مرتب سایر تجهیزات جاسوسی پیشرفته مانند دوربین نوار نوری، رادار دیافراگم مصنوعی، سیگنال های اطلاعات الکترونیکی و تجهیزات ارتباطی را حمل می‌کند”.

از سال ۱۹۶۰، هنگامی که فرانسیس گری پاورز در یکی از مأموریت‌های سازمان سیا بر فراز حریم هوایی اتحاد جماهیر شوروی به ضرب گلوله کشته شد، وزارت دفاع ایالات‌متحده تمایل دارد که هواپیما بر فراز کشورهای دیگر پرواز نکند. با این حال، از آنجا که هواپیماهای جاسوسی تا ارتفاعات تا ۷۰۰۰۰ فوت پرواز می‌کنند، قادر به استفاده از دوربین‌ها و سنسورهای خود برای نظارت بر قلمرو کشورهای دیگر هستند؛ در حالی که حاشیه مرزهای بین‌المللی را دور می‌زنند.